وقتی به تاریخچه‌ی پیدایش اینترنت مراجعه می‌کنیم این مطلب را میخوانیم که اینترنت در ابتدا یک شبکه‌ی ساده‌ی اطلاعاتی متشکل از دو کامپیوتر اداری بزرگ بود (در آن زمان کامپیوترهای شخصی وجود نداشت) و این دو کامپیوتر دو ساختمان را در یکی از دانشگاههای آمریکا به یکدیگر وصل می‌کرد.
این اتفاق سال بعد یعنی سال ۱۹۶۱ بین ۴ کامپیوتر اداری رخ داد و سپس با توجه ویژه‌ی وزارت دفاع آمریکا پس از چند سال به یک طرح جامع برای چیزی که الان به آن شبکه گسترده‌ی اطلاعات یعنی اینترنت می‌گوییم تبدیل شد.
نکته‌ی ساده در پیدایش اینترنت این است که یک نقطه‌ی شروع ساده داشت.
همان نقطه‌ی ساده‌ای که موسس فیس بوک جناب آقای زاکر برگ، محبوبترین و فراگیرترین شبکه‌ی اجتماعی دنیا را از همان جا کلید زد.
یک شبکه‌ی ارتباطی بین همکلاسی‌هایش بر بستر اینترنت و سپس گسترش کابران این شبکه در کل آن دانشگاه و سپس دانشگاههای دیگر و سپس شهرها و ایالتها و کشورها.. و بعد شد همین فیس بوک الان با دو میلیارد و نیم کاربر در سطح جهان..
شبکه‌های اجتماعی کم کم به تخصصی شدن نیز روی آوردن و شبکه‌ی علمی کاربردی لینک این برای متخصصان مشاغل و گیت هاب برای برنامه نویسان کامپیوتر ایجاد شد. شبکه های بیشتر و بیشتری نیز با استفاده از پلت فرمهای پیش ساخته طراحی شدند که منجر به این شد که ساخت یک شبکه‌ی اجتماعی برای خانم های باردار و مادران شیرده آنقدر ساده باشد تا یک مادر فهمیده به راحتی برای خود شبکه‌ی نی نی سایت را احداث کند و بعد از مدتی هیچ مادری پیدا نشود که از بدو بارداری مستقیم یا غیرمستقیم با آن شبکه و اطلاعات مفیدش سروکار نداشته باشد.
نقطه‌ی شروع ساده‌ی شبکه‌ی اجتماعی طلاب یا مجامع الطلاب هم به همین سادگی بود.
حالا مجامع الطلاب تأسیس و راه اندازی شده و بر بستر پیشرفته ترین پلت فرم شبکه های اجتماعی یعنی phpfox بالا آمده تا نیاز طلاب علوم دینی به خدمات آموزشی، پژوهشی، اداری و رفاهی را مرتفع کند و ضمنا ارتباط گسترده‌ای را بین طلاب و اساتید با یکدیگر پدید آورد.
